Pixel & Ayla

Een tijdje terug konden jullie lezen over Pixel en Ayla, de twee kleine monstertjes die hier rond vliegen (want normaal rustig lopen lijken ze niet te kunnen). Maar hoe gaat het nu met ze? Groeien ze al lekker? En zijn ze nog net zo lief als in het begin? Weten jullie nog wie Ayla is? En wie was Pixel ook alweer?

Pixel & Ayla

Zo lief als ze op de eerste foto lijken, zo ondeugend zijn ze in het echt. Van deze aanval heb ik een hele hoop (bewogen) foto’s en als je ze achter elkaar zou zetten zou het bijna een filmpje zijn. Regelmatig vliegen ze elkaar in de haren, maar ze liggen net zo lief met z’n 2en in een doos te slapen.

Ayla

Awh, hier was ze nog zo klein! Druk spelend met mijn lensdop. Niks is veilig, in zo ongeveer ieder snoer zitten tandafdrukjes. Planten? Don’t bother. Van mijn moeder kreeg ik een hele leuke bak met hyacinten, maar die overleefde het niet lang op tafel. Als je me op Instragram volgt dan heb je vast de bak gezien die door de hele hal lag…

Pixel Ayla Ayla Ayla

De veer op stok is een van de favoriete speeltjes van deze twee. Die moeten ze hebben. Toen mijn zusje op bezoek kwam heeft ze zo’n 2 uur met Ayla zitten spelen, en ze hield pas op toen ze echt bekaf was. Ze trekken ze ook helemaal uit elkaar, kijk maar naar de losse roze veren die je op meerdere foto’s terug ziet. Ik kom ze werkelijk overal tegen. Wat ook erg leuk is: het laserlampje. Binnen twee dagen wist mevrouw precies in welk laadje die verstopt werd, en het sleutelhangertje wat er aan zit maakt voor haar zo een herkenbaar geluid dat ze gelijk begint te zoeken zodra ik hem ook maar aan raak. Zelfs als het niet eens de bedoeling was om te gaan spelen. En waar ze ook helemaal weg van zijn: ballen. Als volleerd voetballers schieten ze door de woonkamer heen. Vooral het aluminium folie balletje is favoriet.

Ayla Pixel

Wat zijn ze al groot geworden he! Ze liggen graag bij me als ik op de bank TV zit te kijken, en Pixel ligt ook graag op mijn benen als ik met mijn laptop aan de eettafel zit, hij blijft net zo lang in mijn knieën springen tot ik mijn voeten op de stoel tegenover me leg en hij kan liggen. En vervolgens zit ik natuurlijk voor geen meter meer haha. Ayla is bij mij ook helemaal losgekomen, en ligt het liefste bij me op schoot of naast me. Voor Stefan (mijn vriend) is ze nog steeds een beetje bang en van vreemden moet ze helemaal niks hebben, tenzij ze de stok met veren hebben. Ze kan geweldig goed zielig kijken haha.

Ayla

Baasje, ik ben moe, weg met die camera!

En dat was het weer voor deze keer. Wat meer foto’s van Ayla in deze editie, die is ook gewoon makkelijker vast te leggen. Pixel komt altijd te dicht op de lens, kijken wat ’t baasje aan het doen is.

14 Reacties aan “Hoe is het nou met Pixel en Ayla?”

  1. Awwh, wij hebben zelf ook 2 katjes en ik weet nu preces welke spullen ik niet moet laten rondslingeren xD

  2. Respect voor je dat je er twee tegelijk hebt genomen! Ik word al knettergek met 1 kitten per keer. Ik heb zelf nu drie katten van 8, 5 en 1,5 en die maken me soms nog doodmoe. Zand en planten door de woonkamer en snoeren met tandjes klinken me bekend in de oren. Maar streng zijn hoor! Want katten kun je in principe alles aanleren. Dan doen ze in ieder geval voorbeeldig zo lang jij in huis bent… haha

    ’t Zijn wel scheetjes hoor! Geniet er lekker van!

  3. Ooooh wat zijn ze lief! Ik herken dat met dat laserlampje echt helemaal, mijn kat kijkt ook al gelijk op als je die la opendoet. En die foto dat ze elkaar in de haren vliegen… Geweldig, haha.

  4. Wat een prachtige beestjes! Ik ben allergisch voor katten en daar baal ik altijd weer van als ik zulke foto’s zie 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *