ARTO Edelsmeden

– Door Marjolijn –

“Wil je er anders een stukje over schrijven op mijn website?”

Ik mag een stuk schrijven voor mijn zus haar website. Ik? Iemand die nauwelijks een beautyaddict te noemen is? Zo groot als Jessica haar ‘stash’ – ik neem wel wat rondvliegend vakjargon op – is, zo groot is mijn kledingcollectie. Het zal jullie dus ook niet verwonderen dat dit artikel niet over make-up gaat.

Afgelopen zaterdag ben ik nog een beetje jarig geweest. Bijna twee maanden na mijn eigenlijke geboortedag, maar hé, mij hoor je niet klagen! Waarom ik nog een keer jarig was? Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn moeder een cursus edelsmeden, en die cursus hebben wij dus zaterdag gevolgd.

Om kwart voor negen stonden we met een dikke jas en onze vingers op onze neus – die boerenlucht heb ik sinds het verhuizen van mijn opa en oma niet meer zo sterk geroken – voor de deur van het atelier van ARTO-Edelsmeden in Emst. ARTO staat voor Arie en Tonny, de twee begeleiders van de cursus. Bij binnenkomst konden we plaatsnemen aan een lange tafel vol met ringen, thee en chocolade (what else do we want?). De ringen dienden als voorbeeld, en er was keus genoeg. Ik ben blij dat ik tien vingers heb, want dan kan ik nog minimaal een keer terugkomen. Er was zoveel ontzettend veel moois. Mijn moeder had het een stuk makkelijker, die wilde geen zilveren ring maken, omdat zij die nooit draagt. In plaats daarvan koos mijn moeders ervoor om een ketting te maken, hier was beduidend minder keus in, waardoor ze veel sneller een mooie inspiratiebron had gevonden. Na een kopje thee en een kwartier later had ook ik dan eindelijk mijn keuze kunnen maken, waarna we naar de werktafel liepen.

Toen ik op mijn werkplekje zat kreeg ik een lang strookje zilver met de volgende opdracht ‘markeer eerst de lengte, en daar is je ring’. Het is dat Tonny het niet letterlijk zo zei, anders kreeg ik spontaan een zenuwinzinking. Daar zat ik dan, met het plaatje in mijn handen. ‘Dus dit moet mijn ring worden? Hoe ga ik dat ooit voor elkaar krijgen?’

Nadat ik “mijn ring” op maat gezaagd had volgde het vijlen. Alleen maar om de scherpe randjes weg te halen, ik had, natuurlijk, helemaal niet scheef gezaagd. Eerst vijlen met een grove vijl, vervolgens met een zachte en mijn moeder mocht als klap op de vuurpijl ook nog met een nog zachtere, en een schuurpapiertje aan de gang.

Na het vijlen was het tijd om de ring wat meer vorm te geven. Buigen dus. Omdat van tevoren gezegd werd dat je niet meteen te enthousiast aan de slag moest was ik hier een beetje huiverig voor. Het buigen gaat namelijk door middel van het gebruik van een soort knijptang. Wanneer je echter te hard knijpt krijg je een v in je ring, en die gaat er dus mooi niet meer uit. Na vele zachte knijpjes zat er dan eindelijk een ronding in mijn ring, tijd voor de volgende stap: het platslaan van de ring. Door de “ring” om een ijzeren staaf te schuiven en daar met een hamer op te slaan – en met slaan bedoel ik rammen – zorg je ervoor dat de ronding ook daadwerkelijk rond wordt. Hierdoor zal de ring goed om je vinger aansluiten. Wanneer de ring naadloos aansluit aan de staaf was het tijd voor het reliëf. Ik had er namelijk voor gekozen om een deel van mijn ring met een patroon te versieren. Nog meer slaan dus, leuk!
Toen ik al mijn agressie botgevierd had op de ring was het tijd om een eerdere stap te herhalen, vijlen! Je zou bijna zeggen dat het nog een beauty gerelateerd artikel wordt.

Net toen het vijlen mij mijn neus uitkwam was het tijd voor het leuke werk. Na het zagen, vijlen, hameren en nog meer vijlen was het zilver alles behalve glanzend. En mijn ring moest natuurlijk all glitter, glamour and shining worden. Het werd dus hoog tijd voor het polijsten. Doordat door het polijsten de ring gloeiend heet wordt, is het belangrijk dat je, je vingers goed beschermt. Je wilt natuurlijk niet je ring om een onder de blaren zittende vinger schuiven. Om je duimen en wijsvingers schuif je daarom voor de veiligheid warmtewerende hoesjes. Na het polijsten begon de ring eindelijk ergens op te lijken, en de moed begon mij ook weer wat meer in, in plaats van uit, de schoenen te zakken. ‘Zal het dan toch nog wat gaan worden’?

Mijn voeten waren nog niet half gewarmd aan de zojuist binnengedrongen moed of deze was alweer ver te zoeken. Tijd voor het pyromaantje spelen. Nou vond ik dat niet eens zo’n probleem, ik kon de brander dan wel niet aankrijgen, maar toen deze eenmaal aan was vond ik het eigenlijk wel heel erg leuk. Het resultaat van de ring nadat ik deze geflambeerd had was alleen wel beangstigend. Het leek wel uit elkaar te vallen, en van het zojuist nog glimmende zilver was niks meer te zien.

Gelukkig zag de hanger die mijn moeder aan het maken was er inmiddels ook niet meer zo mooi uit als dat het er eerder uit had gezien. Dan kon ik mijzelf in ieder geval nog verdedigen door te stellen dat de ketting van mijn moeder ook niet echt mooi was geworden.

Een beetje vertwijfelend mocht ik mijn ring, die klaarblijkelijk nog niet wit genoeg was, nog verder ruïneren. Ik moest de ring namelijk nog solderen, wat betekent dat de fik er nogmaals ingezet moest worden. Arie had inmiddels doorgekregen dat ik het helemaal niet erg vond om met het brandertje heen en weer te zwaaien, want hij zat er inmiddels met zijn neus bovenop om mij in de gaten te houden.

Na het solderen werd de ring, samen met de hanger van mijn moeder, in een bak met zuur gezet. Net toen ik dacht dat de door mij veroorzaakte schade niet meer te herstellen was, lag hij dan voor me: een prachtige ring. Het enige wat er door mij heen ging was: ‘Wauw, heb ík dat gemaakt?’.

Dacht ik aanvankelijk nog dat dit het stomste cadeau ooit zou worden, dat was het absoluut niet, al was de ring alsnog verschrikkelijk lelijk geworden, dan is de ervaring en de gezelligheid alleen al het komen waard. De begeleiding is geweldig en weet elke zenuw die je van tevoren hebt weg te grappen. Ik heb een verschrikkelijk leuke dag gehad met mijn moeder en de rest van de cursisten, en er nog een mooie 1-of-a-kind ring aan overgehouden ook!

Voor meer informatie over ARTO Edelsmeden verwijs ik jullie door naar de website. De foto’s zijn gemaakt door ARTO Edelsmeden.